Aşağıdaki yazıyı, 03.09.2013 tarihinde –Ortadoğu’da yaşanan olaylar ile ilgili olarak- yazmıştım. Değişen bir şey olmayınca, yeni yazmak yerine aynı yazıyı, yeniden yayınlamak istedim.
  Eminim ki; değerli insan ve halk müziğimizin temel taşlarından biri olan Ruhi Su’nun “Ağaç demiş ki baltaya/ Sen beni kesemezdin ama/ Ne yapabilirim? Sapın benden/ Bak şu ağaçtaki bilince sen/ Ölen ben, öldüren benden” sözlerini de içeren şiirini çoğunuz okumuşsunuzdur.
  İslam ülkelerinde yaşananları görünce hep bu şiiri ve özellikle de “Ölen ben, öldüren benden” dizesini anımsarım.
  Her devirde; İslam ülke vatandaşlarını, İslam olduklarını söyleyenlerin de desteğiyle, İslam olduklarını söyleyenler kadar hiç bir güç katletmemiştir, katledememiştir çünkü.
  Dış politikamızla ilgili yazmış olduğum birkaç yazımda bu konuya değinmiştim. Ancak birkaç gündür Suriye’ye yapılması neredeyse kesinleşen dış müdahaleyi ve Mısır’da süregelen katliamları görünce bir kez daha değinmeden geçemedim.
  Bilindiği gibi “Arap Baharı” diye adlandırılan gelişmelerden sonra Ortadoğu, Ortadoğu’da en çok çıkarı olanlar tarafından yeniden düzenlenmeye başladı.
  Suriye’de aylardır hatta yıllardır iç savaş var. Bu savaş ortamı; birçok can kaybına ve birçok insanın yerini yurdunu terk etmesine neden olduğu halde bu savaşın bitmesi için çaba harcayan kimse yok.
  Herkes, futbol takımı tutan fanatikler gibi bir tarafı tutmuş ve kendi taraftarının öldürülmesini “KATLİAM” karşısındaki taraftarların öldürülmesini ise “HAK” sunmaya özen göstermektedir.
   Mısır’da da aynı durum söz konusu. Benden olan eylem yapıyorsa ve öldürüyorsa “Kendini savunuyor.”  benden olmayan eylem yapıp öldürüyorsa “Katliam yapıyor.” Allah aşkına böyle bir bakış açısı ve böyle bir mantık kabul edilebilir mi?
  Katil, katildir. Allah’ın verdiği canı, Allah’ın adını kullanarak alan birinin “senden olanı” veya “benden olanı” olur mu? Katil olan ancak ve yalnız katildir. Katilin insanlığı olmadığı gibi dini imanı da olmaz.
  Hangi çağda yaşıyoruz biz? Bu çağda yapılan Askeri darbelere ve kendi vatandaşlarını katledenlere aklı başında olan kim destek verir?
  İster seçimle gelsin, ister darbeyle insan öldürmenin hakkı olduğunu savunan yöneticilere “insan” diyebilir miyiz? Peki, katliamlara ve baskılara karşı çıkarak kendinden olmayan kadınlara tecavüz edenlere,  kendinden olmayanları acımasızca katledenlere insan diyebilir miyiz?
  Elbette diyemeyiz? Bu nedenle, insanları öldüren kim olursa olsun şiddetle kınıyorum.
  Halkın seçtiği insanların yönetimden alaşağı edilmesine işimize gelmeyince karşı çıkmak, işimize gelince de alkış tutmak nasıl açıklanabilir.
  Bugün Dünya ve özellikle Ortadoğu üzerinde oynanan oyunların açığa çıkması için başta İslam ülkeleri olmak üzere tüm ülkelere büyük bir sorumluluk düşmektedir. Yoksa “Ölen ben, öldüren benden” olayı yıllarca sürer.
  Tabii ki arada bir “ölen ben, öldüren benden” yerine “ölen benden, öldüren kimden” durumu da söz konusu olur. Söz gelimi; Filistinli direnişçiler birkaç İsrail vatandaşının canına kıyar kıymaz İsrail, misilleme yaparak Filistinlilerin canına okur.
  İsrail, Filistin’de; çoluk-çocuk, asker-sivil demeden yıllarca insan öldürürken Amerika’nın öncülüğünde askeri müdahale, iç savaş kışkırtıcılığı veya askeri darbe yapılmaz.
  Aynı durum İslam ülkelerinde olunca; Irak’ta askeri müdahale, Suriye’de iç savaş, Mısır’da askeri darbe hak olur. “Ölen ben, öldüren benden” olunca akan sular ve mantık durur çünkü.
  Dünya Barış Günü’nde bile savaş çığırtkanlığı yapanları görünce yazımı; büyüklerimizden çocuklarımıza devretmek üzere bize geçici olarak bırakılan bir dünyada yaşadığımızı anlayan insanlardan oluşan bir ortamın ve barış dolu günlerin özlemini duyuyorum.
  Çünkü hem “Savaşları zenginler çıkarır, hesabını fakirler öder.” hem de “Her savaştan sonra; silahlı ordular geri çekilirken ardında üç ordu bırakır. Sakatlar ordusu, ağlayanlar ordusu ve çalıp çırpanlar ordusu.”
  Yaşama geçirilmesine her geçen gün daha çok ihtiyaç duyduğumuz Atatürk’ün “Yurtta barış, dünyada barış” ilkesine başka bir yazıda değinmek üzere şimdilik hoşça kalın.