7 Nisan Cumartesi Mersin’de farklı bir panel yapıldı. Panele Cumhuriyet Halk Partisi Parti Meclisi üyesi Yıldırım Kaya , Chp Trabzon İl Başkanı Güzide Uzun, Chp Siirt İl Başkanı Nevaf Bilek, Chp Kırıkkale İl Başkanı Semih Balaban , Chp Kırklareli İl Başkanı Tayfun Okan Çobanık ve Mersin İl Başkanı Adil Aktay katıldı. Panelin oturum başkanlığını Prof Dr. Ahmet Özer yaptı.

         Panelin başlığı ‘’ eşit koşullarda bir arada yaşamak için’’…di.

 Ülkemizde birarada yaşayabilmenin koşulları konuşuldu. Konuşmacılar birbirinden farklı konulara değindiler. Bu yazımda önemli gördüğüm noktalara değineceğim.

Yapılan en güzel saptamalardan bir tanesi yurt dışında yaşayan vatandaşlarımızın yurt dışında sol ve sosyal demokrat partilere oy veriyorken, aynı vatandaşlarımızın Türkiye’ye geldiklerinde sağ ve muhafazakar partilere oy vermeleri konusuydu.Yurt dışında yaşayan vatandaşlarımızın yurt dışında bir sorun yaşamaları halinde kendilerine sol partilerin destek olmalarına rağmen ülkemizde milliyetçi muhafazakar partileri destekliyor olmaları oldukça enteresan bir konuydu.

Değinilen en önemli ve panelin ortak noktası ise kürt vatandaşlarımızla birlikte yaşamanın koşullarının tartışılmasıydı. Şöyle ki; farklı milliyetten insanların yaşadığı ülkelerde üç yönteme başvurulmuş. Bunlar; bastırma , ayrılma ve eşit koşullarda yaşama olarak sıralanmaktadır. Bastırma hiçbir zaman bir çözüm olmamış.

 Ayrılma ise ülkemiz koşullarına uygun bir yöntem değil. Öyleki ülkemizdeki kürt nüfusun %87 ‘si ayrılmak istemiyor. Oysa batıdaki insanlar kürtler bizden ayrılmak istiyorlar diye düşünüyorlar.Ülkemiz gerçeğine bakıldığı zaman kürtlerin ayrılmayı istememesi için bir çok sebep var. Bunları sıralayacak olursak;

          Birincisi 3,5 milyona yakın evliliğin olmasıdır.Kürt vatandaşlarımızla yapılan bu evliliklerden dünyaya gelen birsürü çocuk var.

         İkinci en büyük sebep,batı illerine yaşanan kürt nüfusun göçleridir. Şu an kürtlerin en çok yaşadığı kent Diyarbakır değil İstanbul’dur.

         Üçüncüsü pazar birliğidir. Kürt işadamlarının birçoğu ülkenin bir çok yerinde iş yapıyor.

         Dördüncüsü din birliğidir. Din birliği çok önemli bir unsurdur.

         Beşincisi kültür birliğidir. Toplumları bir arada tutan uzun yıllar sonucu oluşmuş ortak kültürdür.

         Tüm bu saydıklarımız kürtlerin ve Türklerin bir arada yaşaması için önemli sebeplerdir. Deyim yerinde ise etle tırnak olunmuştur.

‘’Şimdi bunları aşmak için ne yapmalıyız?’’sorusuna verilen cevaplara değinelim.

   Öncelikle aşmak konusunda niyet göstermeliyiz. Birarada eşit koşullarda yaşamayı istemeliyiz.

 Birbirimizle empati yapmalıyız. Empati yaparak birbirimizi anlamaya çalışacağız. Empati yapmak demek kişinin kendisini, karşıdakinin yerine koyarak, onun ne düşündüğünü ne hissettiğini anlamaya çalışmaktır.

 Üçüncüsü bölünme paronayasından kurtulmaktır. Bu paronayı birileri inatla ve ısrarla yaratmaktadır. Aslında böyle bir gerçeklik yoktur. Bu ülkenin kürt vatandaşları da , Ermeni vatandaşları da , Arap vatandaşları da, Laz vatandaşları da, Alevi vatandaşları da bir arada yaşamak istemektedirler. Tüm bu sorunların üstesinden gelmek için barış dili kullanılmalıdır. Küfrederek sorunlar çözülemez.

 Panelistler bu sorunun çözümü için dört adım önerdiler .

-Demokratik bir Anayasa’nın yapılması

- Kültürel hakların ihyası

-Bölgeler arasında ekonomik anlamdaki dengesizliğin giderilmesi.

-Silahların susması ,

Eşit koşullarda bir arada yaşamak için gereken çözümleri ülkemizde uygulayabilecek bir tek parti vardır. O da sol gelenekten gelen  Cumhuriyet Halk Partisidir.ModeratörProf Dr. Ahmet Özer bu konuda CHP risk almalıdır.’’ Cesur olmalıdır ‘’ dedi.

Paneldeki ortak temalardan bir tanesi de bir arada yaşamanın koşulu olarak ‘’dilimizi ve bakış açımızı değiştirmek’’ olduğunun vurgulanmış olmasıydı.

      Yapılan en önemli saptamalardan bir diğeri de bugüne kadar Cumhuriyet, demokrasi ve sosyal demokrasiyi gerçekleştirmek anlamında kazanımlarımızın olmuş olmasıydı. Bundan sonraki hedefimizin özgürlükçü, katılımcı demokrasiyi gerçekleştirmek için çaba sarfetmek gerektiğinin ortaya konmasıydı.

   Son olarak bir Suriyeli’nin kendi gerçekleriyle ilgili olarak anlattığı bir hikayeyi anlatmakla yazımı bitirmek istiyorum

‘’Bizler Suriye’de yaşarken birbirimiz hakkında peşin hükümlü yaşıyorduk. Sünniler çoğunluk olduğu için öbürlerini beğenmiyor, Hristiyanlar zengin olduğu için diğerlerini beğenmiyor, Araplar bir başka sebepten, Türkler bir başka sebepten, Kürtler başka bir sebepten birbirimizi beğenmiyorduk. ‘’ Bugün bizler Gaziantep çöplüğünde birleşmeyi ögrendik’’.

  Bizler çöplüğe düşmeden eşit koşullarda bir arada yaşamanın koşullarını öğrenmeliyiz.

  Yazımı dinleyicilerden bir tanesinin dile getirdiği Nazım Hikmet’in bir dizesiyle bitirmek istiyorum.

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür,                                                                

Yaşamak bir orman gibi kardeşçesine…