25 Aralık 1973

İki Silah Arkadaşı Sonsuzlukta Buluştu…

Türkiye’nin yakın tarihine bakıldığında, bazı isimler yalnızca birer siyasi aktör değil; bir rejimin, bir anlayışın ve bir duruşun simgesi olarak karşımıza çıkar. İsmet İnönü, Mustafa Kemal Atatürk’ün yanında cepheden cepheye yürüdüğü yıllardan, Cumhuriyet’in ikinci Cumhurbaşkanı olarak devleti yönettiği dönemlere kadar, bu duruşun en belirgin temsilcilerinden biridir.

25 Aralık 1973’te aramızdan ayrılışıyla, yalnızca bir siyasetçiyi değil; devrimi savunmayı iktidar hesabının önünde tutan, halk egemenliğine inanan ve Cumhuriyet’i koşulsuz bir sorumluluk olarak gören bir lideri kaybettik. Mustafa Kemal Atatürk ile İsmet İnönü, iki silah ve devrim arkadaşı olarak bugün sonsuzlukta yan yanadır.
Ancak onların mücadelesi, tarihin sayfalarında kalmış bir hatıra değil; bugün hâlâ süren bir siyasal tartışmanın temelidir.

İsmet İnönü’nün mirası, yalnızca aldığı kararlarla değil; Türkiye’nin demokratikleşme sürecinde üstlendiği tarihsel rolle ölçülür. Çok partili hayata geçişte, gücü elinde tutma imkânı varken demokrasiyi tercih etmesi; iktidarı değil, rejimi korumayı esas alan bir devlet anlayışının açık göstergesidir.
Halktan yana duruşu ve en zor dönemlerde sergilediği metanet, bugünün siyasetinde dahi ders niteliğindedir.

Ölüm yıldönümleri yalnızca birer anma günü değildir; aynı zamanda bir muhasebe fırsatıdır.
Bugün Türkiye’nin yaşadığı siyasal, ekonomik ve toplumsal sorunlar karşısında, İnönü’nün temsil ettiği laik, demokratik ve hukuk temelli Cumhuriyet anlayışının ne kadar yaşamsal olduğu daha açık görülmektedir.
Çünkü bir ülkenin tarihi, yalnızca yaşanan olaylardan değil; o olaylara yön veren ilkelere sadık liderlerden beslenir.

Bugün, 25 Aralık’ta, iki silah ve devrim arkadaşını; mücadelelerini ve ideallerini saygı, minnet ve özlemle anıyoruz.
Tarih onları birer isim olarak kaydetti.
Bizlere düşen ise, bıraktıkları ışığı siyasal karanlığa teslim etmeden yolumuza devam etmektir.